KALARUS I JUŻ

Galeria Extravagance zaprasza na otwarcie wystawy pt: Kalarus i już
Wernisaż: 12 października 2012, godz. 18 00.
Wystawa trwa do 4 listopada 2012.

Minirecital, oprawa muzyczna wernisażu:
HIPNOZA JUST DUET
Mariusz Orzełowski - gitara
Dominik Mietła - trąbka, flugehorn
Organizacja części muzycznej: Tomasz Pełka
Duet >>> http://www.zameksielecki.pl/dzial-organizacji-imprez/koncerty

Roman Kalarus jest artystą, którego prace są świetnie rozpoznawalne. Czy jednak naprawdę znamy wszystkie odsłony twórczości Romana Kalarusa?

Na wystawie zaprezentowane będą rysunki, drzeworyty, oryginalne projekty plakatów, plakaty, collage, projekty lalek i scenografii teatralnych.

Rysunek to dla tego artysty naturalny etap początkowy pracy nad dziełami z innych gatunków, zamysł. Stanowi szkielet wielu drzeworytów i  plakatów.  Jednak Kalarus uprawia także rysunek  jako autonomiczną dziedzinę sztuki, a powstałe w ten sposób prace  zasługują na samodzielne życie w galeriach i prywatnych kolekcjach.

Grafika warsztatowa zajmuje szczególne miejsce w twórczości Romana Kalarusa. Wykonywane przez niego drzeworyty barwne to unikatowe połączenie techniki tradycyjnej, własnych innowacji i wyobraźni. Motywy są bardzo często erotyczne, a wymowa całości – prowokująca. Jakby na drugim biegunie znajdują się drzeworyty o charakterze malarskim. Powstawały poprzez odbicia płyt z wyraźnym efektem słojów drewna. Pełno tu anielskich skrzydeł, promieni światła i lirycznych nastojów, aluzje erotyczne są delikatne

Roman Kalarus w swych plakatach wykorzystuje symbole czytelne i jasno funkcjonujące w naszej kulturze, np. drabina, anielskie skrzydła, rogi, tęcza, trójkąt, czasami z umieszczonym wewnątrz Okiem, okulary itp. Wykorzystuje symbolikę kolorów. Operowanie tak mocną symboliką niesie niebezpieczeństwo spłycenia przekazu, jednak plakatom Kalarusa to nie grozi. Jeden czytelny symbol zestawiony jest z innym (równie czytelnym), ale na zasadzie dysonansu, paradoksu. Efekt wytrąca nas z utartych schematów myślowych i estetycznych, otwiera na nowe znaczenia. Skala pomysłowości artysty wydaje się nieskończona.

Kolejnym zbiorem są kompozycje graficzne, powstałe z wyciętych zdjęć pornograficznych. Fragmenty ciała kobiety zamknięte są w kształtach zupełnie nieadekwatnych, odbierających im właściwe znaczenie. Kobieca pierś staje się np. okiem lecącego ptaka. Dopiero po chwili rozpoznajemy, na co właściwie patrzymy. Tutaj również artysta posługuje się paradoksem jako środkiem artystycznej wypowiedzi.

Projekty lalek są rysowane sprężystą, giętką linią, pokryte intensywną barwą i opatrzone sentencjami opisów. Z formalnego punktu widzenia mają wiele wspólnego z plakatami. A jednak zachowują swoją autonomię, swoją sceniczność wyrazu. W swej oryginalnej formie były przeznaczone do spektakli dla dorosłych, z powodu zawartego w nich mroku.

W twórczości Romana Kalarusa na przemian przewija się liryzm i satyra, subtelność i dosadność. Czy któraś z tych postaw jest fałszem, maską zakładaną dla publiczności? Myślę, że nie: obie są równie szczere, bezpretensjonalne i nie wykluczają się nawzajem. Obie czerpią z natury człowieka, w której – czy tego chcemy, czy nie – stale ścierają się przeciwstawne siły.

Małgorzata Malinowska-Klimek
kurator wystawy